Hoi!

(Voor de foto´s bij deze tocht zie de serie vóór ´Perito Moreno en het leven in een hostel´)

En na antarctica was ik wel toe aan wat beweging!! En dat heb ik geweten. Eerst met bus naar Puerto Natales en toen samen met een amerikaans meisje (Becky) dat ik had ontmoet besloten om de 5 daagse hike door Torres del Paine te doen. Dat is een natuurgebied in de bergen van Chili. De tocht heet de ¨W¨. En dat is ook precies de route die we wandelen.

Dat betekent eten, tent etc zelf meebrengen. Lol begint met eten inslaan. Gelukkig is Becky ook geen diehard backpacker die overal zo min mogelijk geld wil uitgeven. We besluiten 2 avonden in een refugio te eten en zo ons backpack zo licht mogelijk te houden (en omdat we dan niet hoeven te koken...) en de andere 2 dagen pasta met 2 keer een ander sausje. Zij de tent en ik alle eetspullen (pan, mokken, gasstelletje etc).

7.30 uur worden we opgehaald. Om 12.00 uur zitten we in de Catamaran die ons naar het beginpunt brengt. Zieke, verwende, te zeer aan luxe gewende, Seth uit NY die alleen een spijkerbroek bij zich heeft zit naast me. Daar gaan we! Eerste 4 uur met backpack vallen zwaar, maar ook mee. Na 2 uur komen we uit op een uitkijkpunt waarvandaar van gletsjer Grey kunnen zien. Mooi!! 2 uur later bereiken we de campingsite voor de eerste nacht. Die is schitterend gelegen aan een meer waar je zo uit kunt drinken. Het water voor de hele tocht halen we gewoon uit meertjes en stroompjes. Dit water is zo zuiver dat je er niet ziek van wordt!!! Daar ontmoeten we de duitse Sybil en Helena en de chileense Gustavo en Antonio. De tent zetten we zonder ruzie en zelfs met lol op. Dat zit wel goed deze 5 dagen. Bij het eten blijkt dat we toch nog groentjes zijn, want we zijn vergeten vuur mee te nemen om ons gaspitje aan te steken... aih niet onbelangrijk tijdens camperen.. gelukkig zijn er velen die ons daarbij willen helpen. Aangezien we voorbereid waren op 5 dagen zonder douche besluit ik meteen van de gelegenheid gebruik te maken van de douche die er toch is. Heerlijk na een dagje zweten. Vroeg naar bed. De sfeer in de bergen is supergoed. Iedereen zegt elkaar bij het passeren gedag en regelmatig (helaas te vaak) hoor ik achter me de inmiddels bekende woorden ¨¿puedo pasar?¨,¨mag ik passeren?¨

2e dag moeten we terug naar beginpunt dat heb je met een W. Eerste dag links omhoog gelopen en 2e dag links naar beneden en door naar middelste onderstuk van de W. We willen slapen op een campingsite die officieel gesloten is, maar wagen het er toch op. Tijdens deze toch geweldige uitzichten en mooie paden. We weten na 7 uur lopen de ranger te overtuigen dat we echt geen 2 uur meer kunnen doorlopen naar de volgende campingsite en mogen blijven als we onze tent uit het zicht opzetten. Geen enkele voorziening, dus behoeftes achter een boom... Zieke Seth heeft inmiddels ook last van muggenbulten en blaren.. die arme jongen...

3e dag lopen we zonder bepakking het middelste stuk van de W op en neer. Het gaat stijl omhoog over rotsblokken en daarna door bomen, blubber, rotsen, 15 meter omhoog en dan weer 15 meter naar beneden en dat een km lang. Oef. Maar het uitzicht is het waard!! We genieten! Ook de stukken ijs die van de gletsjer aan de andere kant van de vallei omlaag vallen maken een overweldigend geluid en geven een mooi plaatje. En inmiddels ben ik een grote fan van wandelstokken!! Vooral bergop stijl en bergaf helpt het om druk van je benen en knieen af te halen. Teruggekomen bij de campingsite van de 2e nacht pakken we onze backpack en lopen we 3 uur op naar de campingsite voor de 3e nacht. Precies op dat moment gaat het regenen! Aih!. Niet gepland! We zitten erdoorheen, maar zetten door. Overal blubber, backpack doorweekt, maar uitrusting droog dankzij de vele vuilniszakken waarin we alles hebben ingepakt. In het begin probeer je nog modder en plassen te ontwijken, maar na enige tijd banjer ik er gewoon doorheen. Thanks to the man who invented Goretex! Wandeling is wererom prachtig. We zijn gesloopt als we aankomen, maar voelen ons superstoer. De spullen van Seth zijn nat en hij is ook nog zijn handschoenen kwijt en zijn backpack doet pijn op zijn rug.. ahh.. 4e dag wordt het zwaarst dus opnieuw vroeg naar bed onder het genot van een prachtige sterrenhemel.

4e dag eerst goed ontbijt en vertrekken om 10.00 uur. We weten dat we een stukje kunnen afsnijden! Het wachten en steeds maar kijken of we de ¨niet officiele¨ afslag niet missen neemt veel tijd in beslag. We besluiten vooral te genieten en zien wel. En dan op die 4e legendarische dag gebeurt het onverwachte.. ik moet eraan geloven... Ik mag ein-de-lijk zelf het inmiddels zo bekende zinnetje uitspreken ¨¿puedo pasar?¨ mag ik passeren? Wauw, ik voel me een echte doorgewinterde hiker. Ik haal in ipv ingehaald te worden!! Het is superzwaar omhoog en om niet teveel af te koelen besluit ik tot weinig pauzes en constant tempo. We halen het! Dan 1,5 uur rust en nog 1,5 uur wandelen naar de volgende campingsite waar we deze avond willen aankomen om op 1 uur van de top te zitten voor de beroemde zonsopgang. Volgens de Chilenen is het 1,5 uur vlak, maar we komen er al snel achter dat zij het vlak noemen als het niet aaneengesloten stijgend is!! Totaal nog 150 meter klim met de hele tijd op en af en op en op en op en zei ik al op. F..K! Dan zijn we er en eten... pasta en zetten voor de laatste keer onze tent op. Boven gekomen horen we dat Seth heeft opgegeven...

5e dag staan we om 5.00 uur op voor vertrek om 5.30 voor een a-ma-zing zonsopkomst, zo werd ons tenminste verteld. Nu ben ik al geen ochtendmens en om dan zo uit je tent te rollen en een berg op te lopen die zo ontzettend stijl is maakt dat ik iets te veel gvd en F..K en ¨is dit nu vakantie¨ en ¨mooi he... alles¨ laat vallen. Gelukkig klagen de anderen ook steen en been, maar we komen wel bij de top na een uur in het donker met minizaklampjes (bedankt Cindy). De zonsopgang is niet half zo mooi als verwacht maar we genieten van het feit dat we het hoogste punt gehaald hebben en nu alleen nog omlaag hoeven (wat overigens ook behoorlijk zwaar kan zijn). Het is prachtig zonnig weer en terug in de bus slaap ik. De douche terug in het hostel is geweldig en aangezien er vele op het punt van vertrekken staan kan ik ze allemaal vervelen met mijn avontuur en tips. Morgenochtend vertrek ik naar El Calafate voor de beroemde Perito Mereno gletsjer.

Liefs Marlies